Αξιοπρέπεια ή τελικά καθωσπρεπισμός;
O Tolkin δεν άφησε περιθώρια παρεξήγησης:
«Έχεις το δικαίωμα να ρίξεις τον εαυτό σου όσο χαμηλά θέλεις και να τον σηκώσεις πάλι όποτε θελήσεις εσύ. Να θυμάσαι όμως ότι μόνο εσύ έχεις αυτό το δικαίωμα».
Αξιοπρέπεια…Ποιος είναι αυτός, αλήθεια, που ορίζει τη σημασία της;
Ποιος είναι εκείνος που την οριοθετεί και την βάζει σε καλούπια;
Πότε ένας άνθρωπος παύει να είναι αξιοπρεπής και πότε ένας αξιοπρεπής παύει να είναι «Άνθρωπος»;
Οι γνώμες πολλές, οι ορισμοί ακόμα περισσότεροι. Μια, όμως, η κοινή συνισταμένη:
«Ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός της προσωπικότητάς μας και ο σεβασμός της προσωπικότητας των άλλων».
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με αυτοσεβασμό; Και αν συμβαίνει αυτό, μήπως ελλοχεύει κάπου εδώ τριγύρω και ο κίνδυνος του «καθωσπρεπισμού»; (υποκριτική στάση που επιβάλλει κάποιος στον εαυτό του ή στους άλλους και υιοθετείται συνήθως από άτομα με μειωμένη αίσθηση αυταξίας και αυτοσεβασμού).
Αξιοπρεπείς ή καθωσπρέπει; Ο καθένας από εμάς ας απαντήσει για τον εαυτό του.
Δεν χρειάζεται να βροντοφωνάξουμε σε όλους το τελικό μας συμπέρασμα.
Φτάνει μερικές φορές να το ψιθυρίσουμε στον καθρέφτη μας…
Βίλυ Αργυρούδη
