This is enlightening!!!!
This is probably what it does to our brain power - like putting your head in a microwave, eh?
Check this out, we're supposed to believe that mobile phones are safe?
Click on the word 'POPCORN' below and watch.
ενημέρωση και κατάκτηση. Μηνύματα Αγοράς όσων μας στελνουν e-mail προβολής
Click on the word 'POPCORN' below and watch.
«Η Τουρκία στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσε να είχε παραδοθεί στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν εδάφη της ή επεδίωκαν να ανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία. Αλλά η Τουρκία επέλεξε ένα διαφορετικό μέλλον. Απελευθερωθήκατε μόνοι σας από τον ξένο έλεγχο. Και εγκαθιδρύσατε τη Δημοκρατία η οποία αποσπά τον σεβασμό των ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου. Υπάρχει μια απλή αλήθεια σε αυτή την ιστορία: η Τουρκική Δημοκρατία είναι δικό σας επίτευγμα. Δεν επιβλήθηκε από κάποια εξωτερική δύναμη ούτε ήρθε χωρίς αγώνα και θυσίες». Μπάρακ Χουσεϊν Ομπάμα Πρόεδρος των ΗΠΑ-ομιλία του ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στην Αγκυρα.
Η ως άνω δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ, πέραν του ότι είναι ανιστόρητη αποτελεί ύβρη στην μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων σφαγιασθέντων Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων εθνοτήτων από τα στίφη των απογόνων του Αττίλα, τους οποίους ο τότε Γεν. Πρόξενος των ΗΠΑ στην Σμύρνη, απεκάλεσε «Η κατάρα της Ασίας» και συγκλονισμένος δήλωνε «σιχάθηκα που είμαι άνθρωπος», βλέποντας τα φρικώδη και βάρβαρα εγκλήματα του Μουσταφά Κεμάλ...
Πάνω στο αθώο αίμα των χιλιάδων μαρτύρων ιδρύθηκε η αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία».
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ασέλγησε πάνω στα τίμια λείψανα των μαρτυρικών μας προγόνων...
«Η Τουρκική Δημοκρατία είναι δικός σας επίτευγμα»...είπε, με πομπώδες ύφος, γεμίζοντας τα Τούρκικα στήθη, με υπερηφάνεια! Μια «Δημοκρατία» που χτίστηκε πάνω στα οστά και το αίμα χιλιάδων ανθρώπων. Πάνω στις Στάχτες της «άπιστης» Σμύρνης...πάνω στις γενοκτονίες των Ποντίων και Αρμενίων...των Συροχαλδαίων και των Ασσυρίων...
Των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου...της Κωνσταντινούπολης...της Κύπρου...
Πάνω στα κουφάρια των πάμφτωχων Κούρδων και στις στάχτες των 4000 χωριών τους...
Μια «Δημοκρατία» που συνεχίζει να ζει με το αίμα των Αλεβιτών, των Κούρδων και των εναπομεινάντων Ποντίων...
Μια «Δημοκρατία» της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και των ΓΚΡΙΖΩΝ ΛΥΚΩΝ...
Αυτή είναι η Τουρκία κύριε Ευλογημένε...
Σ΄αυτήν την χώρα που οι σφαγές είναι εθιμική παράδοση και οι πρόγονοί σας, απεκάλεσαν «Η κατάρα της Ασίας» δηλώνεται τον σεβασμό σας, προσθέτοντας «και του υπόλοιπου κόσμου»...
Τον δικό μας σεβασμό κύριε Ομπάμα, δεν δικαιούσθε ούτε νομιμοποιείσθε να τον αναφέρετε. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας, να τον αποδίδουμε εκεί που κρίνουμε πως αρμόζει...
Κλίνατε γόνυ καρδίας, και αποδώσατε τον σεβασμό στην ασεβή Τουρκία...
Επιβραβεύσατε την βαρβαρότητα και την τυραννία, πυροδοτώντας ταυτόχρονα την Τουρκική επιθετικότητα εις βάρος μας...
Εμείς ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ΕΔΩ...
Η ιστορία μας έμαθε να υπομένουμε, σφαγές, βασανιστήρια, διωγμούς, ανασκολοπισμούς, αποτεφρώσεις, προσφυγιές, φτώχεια, λιμούς και καταστροφές, χιλιάδες χρόνια τώρα...
Ξέρουμε να θυσιαζόμαστε αυτοβούλως και να προστρέχουμε στον θάνατο για την αγαπημένη μας Πατρίδα...Την Πατρίδα και Μητέρα του Κάλους και του Πολιτισμού...
Αυτή είναι κύριε Ομπάμα η «αρχαία αυτοκρατορία» που καταδείξατε ως εχθρό της Τουρκίας.
Αφυπνίσατε τα αρχέγονα και πρωτόγονα ένστικτα των Τούρκων...
Αφυπνίσατε όμως και τα δικά μας αισθήματα...
Η πρόσφατη ιστορία μας δίδει τις απαντήσεις.-
Νικόλαος Πλαστήρας προς τον Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας Λίντλεϋ.-
«Η Ελλάς υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλίας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μιά πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Αγαπητοί φίλοι, ζητάμε επειγόντως τη βοήθεια σας, γιατί αν πετύχει η Bayer να καλλιεργηθεί το μεταλλαγμένο ρύζι της, θα είναι η πρώτη φορά που ένα μεταλλαγμένο προϊόν έρχεται απευθείας στο πιάτο μας!
|
Η Bayer έχει βάλει στο μάτι το ρύζι και θέλει να πετύχει την καλλιέργεια και την κατανάλωση του μεταλλαγμένου ρυζιού της. Αν τα καταφέρει, τότε αποκτά τον έλεγχο του καθημερινού είδους διατροφής του μισού πληθυσμού του πλανήτη. Ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου να προστατέψουν τους καταναλωτές και τους αγρότες από το μεταλλαγμένο ρύζι της Bayer, εμποδίζοντας την καλλιέργεια και την κατανάλωσή του. Πρώτος μας στόχος είναι η Επίτροπος Υγείας της ΕΕ, κα Βασιλείου. Βοηθήστε μας, σε αυτή τη φάση, να μαζέψουμε στην Ελλάδα 5.000 υπογραφές διαμαρτυρίας μέχρι τις 22 Απριλίου. Και αν νομίζετε πως μια υπογραφή δεν έχει δύναμη απέναντι στους πολιτικούς και τις πολυεθνικές, τότε θα σας κάνουμε ένα δώρο για να σας αλλάξουμε γνώμη: μετά από τρομερές πιέσεις πολιτών, αγροτών και οργανώσεων, η κυβέρνηση της Γερμανίας σταματάει την καλλιέργεια του μεταλλαγμένου καλαμποκιού της Monsanto, του μόνου μεταλλαγμένου που έχει άδεια να καλλιεργηθεί στην Ευρώπη (το οποίο η Ελλάδα ποτέ δε δέχτηκε να καλλιεργήσει). Πιέζουμε, κερδίζουμε! ΥΓ. αν έχετε ήδη υπογράψει στείλτε το μήνυμα σε φίλους σας |
Φωτογραφίες: Y. Vlamos, Επιμελέια Φωτογράφισης: Σταυρούλα Τσίτουρα
Φωτογράφιση προϊόντων: Άκης Ορφανίδης
Πολυσυλλεκτικότητα. Αυτή είναι ίσως η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει τις τάσεις στο μακιγιάζ και στα μαλλιά, που εμφανίστηκαν στις ανοιξιάτικες κολεξιόν μόδας τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Τα smoky eyes, το αϊ-λάινερ και τα βαθυκόκκινα χείλη, τάσεις που «παραδοσιακά» ανήκουν στις χειμωνιάτικες κολεξιόν, συνδυάστηκαν με αέρινα καλοκαιρινά υφάσματα και χαριτωμένα εμπριμέ. Τα ζωηρά χρώματα με κυρίαρχο το πορτοκαλί έδωσαν, φυσικά, και φέτος το παρών, ενώ οι χρυσοί ιριδισμοί και οι υπερμεγέθεις βλεφαρίδες πρόσθεσαν μια δόση glam, αντίδοτο σε μια σεζόν που έδειξε να ασπάζεται τον μινιμαλισμό. Με μια κουβέντα, προχωρήστε άφοβα. Οποιο look και να επιλέξετε, θα είστε... in
“Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά”
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του :
“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ’αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”
ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ
Εάν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα.
Ότι διαβάσατε μέχρι τώρα γράφτηκε στα ισπανικά και είναι η μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου που ακολουθεί. Το έλαβα από μια ισπανίδα φίλη μου και επιστράτευσα αμέσως όλες τις γνώσεις μου στα ισπανικά για να το μεταφράσω και να το στείλω και σε έλληνες φίλους. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο.
(Ισπανόφωνοι και λοιποί γνώστες της ισπανικής συγχωρέστε με για τα ενδεχόμενα «λαθάκια» στην απόδοση)
Βασίλης Τερζής
“Se despide un genio”
Gabriel García Márquez se ha retirado de la vida pública por razones de salud: cáncer linfático. Ahora, parece, que es cada vez más grave. Ha enviado una carta de despedida a sus amigos, y gracias a Internet está siendo difundida.
Les recomiendo su lectura porque es verdaderamente conmovedor este corto texto escrito por uno de los Latinoamericanos más brillantes de los últimos tiempos.
“Si por un instante Dios se olvidara de que soy una marioneta de trapo y me regalara un trozo de vida, posiblemente no diría todo lo que pienso, pero en definitiva pensaría todo lo que digo.
Daría valor a las cosas, no por lo que valen, sino por lo que significan.
Dormiría poco, soñaría más, entiendo que por cada minuto que cerramos los ojos, perdemos sesenta segundos de luz. Andaría cuando los demás se detienen, despertaría cuando los demás duermen. Escucharía cuando los demás hablan y cómo disfrutaría de un buen helado de chocolate!
Si Dios me obsequiara un trozo de vida, vestiría sencillo, me tiraría de bruces al sol, dejando descubierto, no solamente mi cuerpo, sino mi alma.
Dios mío si yo tuviera un corazón, escribiría mi odio sobre el hielo, y esperaría a que saliera el sol. Pintaría con un sueño de Van Gogh sobre las estrellas un poema de Benedetti, y una canción de Serrat sería la serenata que les ofrecería a la luna. Regaría con mis lágrimas las rosas, para sentir el dolor de sus espinas, y el encarnado beso de sus pétalos...
Dios mío, si yo tuviera un trozo de vida... No dejaría pasar un sólo día sin decirle a la gente que quiero, que la quiero. Convencería a cada mujer u hombre que son mis favoritos y viviría enamorado del amor.
A los hombres les probaría cuán equivocados están al pensar que dejan de enamorarse cuando envejecen, sin saber que envejecen cuando dejan de enamorarse! A un niño le daría alas, pero le dejaría que él solo aprendiese a volar. A los viejos les enseñaría que la muerte no llega con la vejez, sino con el olvido. Tantas cosas he aprendido de ustedes, los hombres... He aprendido que todo el mundo quiere vivir en la cima de la montaña, sin saber que la verdadera felicidad está en la forma de subir la escarpada. He aprendido que cuando un recién nacido aprieta con su pequeño puño, por primera vez, el dedo de su padre, lo tiene atrapado por siempre.
He aprendido que un hombre sólo tiene derecho a mirar a otro hacia abajo, cuando ha de ayudarle a levantarse. Son tantas cosas las que he podido aprender de ustedes, pero realmente de mucho no habrán de servir, porque cuando me guarden dentro de esa maleta, infelizmente me estaré muriendo.
Siempre di lo que sientes y haz lo que piensas. Si supiera que hoy fuera la última vez que te voy a ver dormir, te abrazaría fuertemente y rezaría al Señor para poder ser el guardián de tu alma. Si supiera que esta fuera la última vez que te vea salir por la puerta, te daría un abrazo, un beso y te llamaría de nuevo para darte más. Si supiera que esta fuera la última vez que voy a oír tu voz, grabaría cada una de tus palabras para poder oírlas una y otra vez indefinidamente. Si supiera que estos son los últimos minutos que te veo diría “te quiero” y no asumiría, tontamente, que ya lo sabes.
Siempre hay un mañana y la vida nos da otra oportunidad para hacer las cosas bien, pero por si me equivoco y hoy es todo lo que nos queda, me gustaría decirte cuanto te quiero, que nunca te olvidaré.
El mañana no le está asegurado a nadie, joven o viejo. Hoy puede ser la última vez que veas a los que amas. Por eso no esperes más, hazlo hoy, ya que si el mañana nunca llega, seguramente lamentarás el día que no tomaste tiempo para una sonrisa, un abrazo, un beso y que estuviste muy ocupado para concederles un último deseo. Mantén a los que amas cerca de ti, diles al oído lo mucho que los necesitas, quiérelos y trátalos bien, toma tiempo para decirles “lo siento”, “perdóname”, “por favor”, “gracias” y todas las palabras de amor que conoces.
Nadie te recordará por tus pensamientos secretos. Pide al Señor la fuerza y sabiduría para expresarlos. Demuestra a tus amigos cuanto te importan.”
ENVIA ESTO A QUIENES QUIERAS
Si no lo haces hoy, mañana será igual que ayer. Y si no lo haces nunca tampoco importa.
Ponle acción a tus sueños. El momento es este.
Καθημερινές συμβουλές για γερή καρδιά:
Είναι οι χημικοί αγγελιοφόροι που κυκλοφορούν και δρουν εντός μας, καθορίζοντας όχι μόνο τα χαρακτηριστικά του φύλου μας, αλλά και την ποιότητα της ζωής μας. Διότι οποιαδήποτε διαταραχή στην ισορροπία τους προκαλεί προβλήματα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική μας υγεία.
Μη ξεχνάτε:
Τι να ΜΗΝ κάνουμε με τα σπυράκια!
- Μύθοι και Πραγματικότητα!
- Μύθοι και Πραγματικότητα!
Τα παιδιά μιμούνται τους μεγάλους. Για αρχή, λοιπόν, να τους μάθετε:
Προσφορά από το Frog 0,10 ευρώ/λεπτό προς όλους